Ο Γιώργος Καραγκούνης είναι ένας από τους τρεις που ήταν και τότε. Το
2004. Κάποιος που δεν ήταν παρών, δεν θα τολμούσε να το κάνει. Εκείνος,
που είχε το δικαίωμα, το τόλμησε. Συνέκρινε εκείνον τον άθλο με την
πρόκριση της Εθνικής στους «8» του Euro 2012. Μίλησε για τις
αντιξοότητες, τη διαιτησία, τους τραυματισμός, τα δείγματα μη
εμπιστοσύνης. Δεν ήταν μόνο γι` αυτό…
Στην Εθνική ομάδα μεγαλώνει μια νέα γενιά. Οι πιο μικροί, Νίνης,
Παπασταθόπουλος, Φορτούνης, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Φετφατζίδης,
Μήτρογλου, οι λίγο μεγαλύτεροι, όπως Τζαβέλλας, Χολέμπας, Μανιάτης,
Μάκος, Μαλεζάς, αλλά κυρίως εκείνοι χρόνια τώρα μεγαλώνουν στην Εθνική,
«κουβαλώντας» ως βάρος αυτό που είχαν πετύχει ο Καραγκούνης, ο
Κατσουράνης, ο Χαλκιάς (παιδιά που είναι και τώρα στην αποστολή) και η
παρέα τους.
Οι Σαλπιγγίδης, Γκέκας, Τοροσίδης, Σαμαράς, Αβραάμ Παπαδόπουλος,
Σηφάκης, Τζόρβας, στις προηγούμενες μεγάλες διοργανώσεις πήγαιναν για
τρεις αγώνες. Τώρα, την ώρα που θα πρέπει οι ίδιοι να γίνουν οι
Καραγκούνηδες του μέλλοντος, αντιλαμβάνονται ότι μπορούν να παίξουν και
τέταρτο ματς σε τελική φάση. Το βάρος της σύγκρισης που τους… κυνηγούσε
από διοργάνωση σε διοργάνωση, το έδιωξε όχι μόνο η πρόκριση, αλλά και η –
έστω στην υπερβολή της - παραδοχή του αρχηγού. Αυτό είναι πολύ σοβαρό…
Σε μεγάλο βαθμό, ίσως και σε μεγαλύτερο ακόμη, αφορά και στον
Φερνάντο Σάντος. Οση η εμπιστοσύνη και να έχει ο ίδιος στη δική του
φιλοσοφία, στις δικές του ποδοσφαιρικές ιδέες, στους ποδοσφαιριστές του,
αυτό το ενοχλητικό – όχι από έλλειψη σεβασμού αλλά από επαγγελματική
αξιοπρέπεια - «Οτο Ρεχάγκελ» που ακούει εδώ και δύο χρόνια και που
άκουσε πάλι από ξένους δημοσιογράφους την πρώτη στιγμή που πάτησε το
πόδι του στην Πολωνία, έπρεπε με κάποιο τρόπο να ξεπεραστεί. Και να τον
απελευθερώσει.
Η πρόκριση της Εθνικής στα προημιτελικά ήταν ο καλύτερος τρόπος για
να πιστέψουμε πια ότι αυτή είναι μια ομάδα Σάντος. Πιθανότατα για αυτό
ήρθε και το ξέσπασμα του Πορτογάλου. Στη διάρκεια του αγώνα, όταν μέχρι
που γονάτισε στη φάση που δεν δόθηκε πέναλτι στον Καραγκούνη, πολύ
περισσότερο στο τέλος της αναμέτρησης, όταν κοιτώντας τους Ελληνες
φιλάθλους χτυπούσε με δύναμη τη γροθιά του στην καρδιά του.
Αυτή δεν ήταν μια νίκη που απλά επιτρέπει στην Εθνική να συνεχίσει
στο Euro 2012. Ηταν μια νίκη που το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα θα
χρησιμοποιήσει πολύ στο μέλλον. Ειδικά σε αυτή τη μεταβατική της
περίοδο, ήταν πολύτιμη. Ισως και μονόδρομος, προκειμένου να μην
κλονιστεί η εμπιστοσύνη των διαδόχων του Καραγκούνη και της παρέας του.
